Omdat wij enkele dagen geleden iets in de schroef gekregen hadden wilden wij graag weten hoe de schroeven er bij stonden. De redder van station Stavern ging te water voor een inspectie en gelukkig bleek er niets meer aan de hand. Na een hartelijk afscheid vertrokken wij met Tim aan boord en besluiten koers te zetten naar Nevlunghavn. Het weer is inmiddels omgeslagen van volop zomer naar complete herfst. Het regent pijpenstelen, het waait uit Oost en het zicht is matig. In Nevlunghavn liggen we op de enige gastenplaats van dit piepkleine haventje. Het weer blijft de hele dag knudde, de CV gaat weer aan. Jammer van het weer maar erg gezellig om Tim aan boord te hebben.

Redders van station Stavern inspecteren de schroeven van de BvL

Hetty en Tim in de regen in Nevlunghavn

Vandaag is het weer gelukkig een klein beetje beter en we besluiten van Nevlunghavn naar Langesund te varen. Afwisselend schijnt even de zon en dan komt er weer een bui. Vandaag viert heel Noorwegen feest vanwege de langste dag van het jaar afgelopen donderdag. Traditioneel steekt men overal vuren aan om het midzomernachtfeest te vieren. We besluiten om in het nabijgelegen Porsgrunn dit spektakel gade te slaan wat helaas wat tegenvalt. Het enorme vuur in de rivier is voor ons begrip niet meer dan een klein kampvuurtje, jammer 🙁

Tim aan het roer

‘Enorm’ kampvuur op de rivier

Het weer ziet er stukken beter uit dan gisteren dus wij besluiten om vroeg (06.30 uur op) van start te gaan voor de vaartocht naar Notodden over het Telemarkkanaal en vele bergmeren. Het wordt een spectaculaire tocht, we passeren piepkleine sluisjes met een aanzienlijk verval en zelfs een drietrapssluis die ons optilt naar schitterende bergmeren. Het aanvankelijk goede weer slaat halverwege de dag om in bewolking en koude wind maar de 10 uur durende prachtige vaartocht maakt het meer dan de moeite waard. In dit kanaal en op deze meren hebben ze waarschijnlijk nog nooit een reddingboot gezien. De BvL wordt aan alle kanten bewonderd.

Hetty en Tim in de drietrapssluis in het Telemarkkanaal

Tim kookt voor ons 🙂

Nu is het dan eindelijk weer volop zon met goede temperaturen. Omdat Tim morgen alweer moet vertrekken poekelen we het hele stuk van Notodden naar Skien het kanaal weer af. Wederom een fantastische tocht met nu dan ook fantastisch weer. Om 16.30 uur meren we de BvL na de laatste sluis aan de kade in Skien af..

Bergmeer als onderdeel van het Telemarkkanaal

Om 06.30 uur gaat de wekker omdat Tim helaas van boord moet. We hebben vier heel gezellige dagen met Tim gehad, het is een prima gast om aan boord te hebben 🙂
Omdat het vandaag wederom regent besluiten we een dag in Skien te blijven liggen. De logboeken worden bijgewerkt, foto’s worden ingeladen, de site wordt voorzien van nieuw materiaal, de wifi maakt overuren;-) Ook wordt de verlengpijp van de motorschoorsteen gerestaureerd en opgeborgen voor volgend gebruik. Morgen varen we terug naar zee om onze tocht langs de Noorse zuidkust te vervolgen want over een paar dagen worden we in het reddingstation van Arendal verwacht.

Ligplaats onder de fontein in Skien

Bijzondere borden hebben ze in Skien……?

Vandaag niet al te vroeg vertrokken (11.30 uur) om van Skien via Langesund de zee weer op te varen met bestemming Kragerö. Gelukkig is het wel weer droog maar zijn er nog zware wolken boven onze hoofden. Slechts een paar spettertjes regen kregen we vandaag maar de zon zagen we ook niet. Eenmaal weer op zee staat er een gunstig windje, NW3. Om vanuit zee de aanvaart naar Kragerö te maken langs kleine vuurtorentjes en scharrelend tussen rotsen en boeien is altijd weer spannend. Om 16.00 uur zijn we in de haven van dit pittoreske dorpje met zijn smalle straatjes volgepakt met witte houten huisjes

smalle doorvaart in de aanloop naar Kragerö

Vuurtoren met belboei bij aanvaart Kragerö

Omdat dit dorpje meer dan het bewonderen waard is besluiten we een dag langer te blijven liggen. We provianderen, leggen contact met het reddingstation van Risör, poetsen de boot en wandelen wat in de omgeving.

Kragerö

Alhoewel de wind vannacht flink is toegenomen, ZW 5 á 6 besluiten we toch de zee weer op te gaan voor een korte vaart naar Risör (15NM) waar wij op het reddingstation verwacht worden. De golven op dit stuk zee nemen redelijk grote (hoge) vormen aan omdat de zee tot vlak voor de kust tussen de 300 en 450 meter diep is en dan vlak bij de kust terug loopt naar een diepte vaneen meter of 20. De golven worden hierdoor hoog opgezet en dit is een spectaculair gezicht maar niet altijd even gezellig om in te varen. Voor deze korte oversteek is het echter goed te doen. Ook Risör is een prachtig klein dorpje met een haventje waar maar net plaats voor de BvL is. De redders van het aanwezige reddingstation komen tot in de kleine uurtjes bij ons buurten en wij bezoeken hun schip en krijgen veel uitleg over Noorse gebruiken en gewoontes. Om 02.00 uur te kooi maar door de zwel vanuit zee een heel onrustige nacht. De boot bonkt regelmatig zo hard tegen de kade dat alles schudt en kraakt en wij maar amper slapen kunnen.

Vaarweg naar Risör

Redders in Risör

De redders uit Risör nemen contact op met het station van Arendal om met hen onze komst door te spreken. Na een hartelijk afscheid en het uitwisselen van persoonsgegevens varen wij de zee weer op met bestemming Arendal. De zwel is nog fors aanwezig op zee terwijl de wind afgenomen is tot ZW 3. Door het zonnige weer en helder zicht wordt ook dit een prachtige tocht. Om 15.30 komen wij op de afgesproken plek bij het station van Arendal aan waar enkele redders al klaar staan om onze trossen aan te pakken. Pas morgen zullen wij het station kunnen bezoeken omdat vanmiddag en vannacht een reddingsoefening gaande is. Wij maken van de gelegenheid gebruik en slenteren door de oude binnenstad van dit havenplaatsje.

Hans met Nicolai Andersen en Odd Arthur Elstad de “Odd Godager” van reddingstation Arendal

’s Ochtends komen de redders van station Arendal bij ons op de koffie en wordt de BvL van onder tot boven bezichtigd. Natuurlijk moeten ook wij een bezoek afleggen aan hun station en de reddingboot Odd Godager en moet alles bekeken worden. Vooral het lijnschiettoestel is iets dat in deze streken veel gebruikt wordt en moet dan ook door ons worden uitgeprobeerd. Met een rubber kogel gevuld met water wordt een lijn meer dan 100 meter door middel van luchtdruk weggeschoten. Ook op dit station zijn de mannen 28 dagen achtereen in dienst en daarna 28 dagen vrij. In de middag helpt Odd ons nog met het verwijderen van de losgeraakte ‘binnenband’ uit de kopvender.
Aan het eind van de middag besluiten wij koers te zetten naar Grimstad een volgend havenplaatsje aan de Noorse zuidkust.

Schieten met het lijnwerp-toestel

Odd helpt met het vastzetten van de vender