Op dinsdag 15 mei zijn we van Nordeney naar Brunsbüttel gevaren, de wind was weliswaar minder dan de dag daarvoor, maar de zeedeining niet: die stond vanuit het noorden en die hadden we dus helemaal dwars.
We zijn om 5.30 uur vertrokken om zoveel mogelijk de vloedstroom mee te hebben, ook nog de Elbe op. In het zeegat van Nordeney was het flink schommelen geblazen: de zeedeining liep nog flink en deed deze het schip enorm schudden. Dus we waren gewaarschuwd, ook daarna was het nog een tijd flink rollen geblazen, maar de Bernard doet het prima en de bemanning eveneens!
Het weer zat alleszins mee, de wind waaide een stuk minder krachtig dan de dag ervoor, het was ZW 3 tot 4, later op de dag 5 tot 6. De zuidwesterwind vlakte de N-zeedeining steeds meer af en dat maakte deze Duitse bocht-tocht tot een goed te doene zeereis. En het is altijd weer spannend als je die enorme zeeschepen passeert en midden door een ankergebied – waar ze allemaal liggen te wachten- de Jade en de Weser oversteekt en op de Elbe aanstuurt.

Toen we eenmaal de Elbe opvoeren konden we weer gewoon koffiezetten en lunchen. Om 14.30 uur lagen we voor de sluis van Brunsbüttel. De Blue Highlander en de Zeemanshoop hadden ook besloten niet op maandag, maar op dinsdag de Duitse bocht te varen en die zaten zo’n 2 uur achter ons.

 Eénmaal geschut was het weerzien met de bemanningen van de Neel en de Arthur hartelijk en het bier vloeide rijkelijk. Tegen een uur of half zeven kwamen de Zeemanshoop en de Blue Highlander ook aan en tot in de late uurtjes werd het weerzien gevierd.