8 juli 2004

Ik (Tim) ben nu al weer 10 dagen aan boord bij Hans en Hetty en het is erg gezellig. Ik ben aan boord gekomen in Västervik, na twee busritten, twee treinritten en een vlucht, oftewel: zo'n 11 uur reizen vanaf Rotterdam (ja Rotterdam ja!) Centraal station. Dezelfde avond zijn we nog naar een prachtig anker plekje gevaren in de luwte van schitterende eilandjes. Hans en ik hebben het anker uitgegooid en Hetty vond het maar helemaal niets in het begin, maar toch heeft ze prima geslapen. De volgende ochtend (woensdag) vertrokken we (met de nodige wedstrijdspanning voor de halve finale tegen Portugal van die avond) naar Valdemarsvik, om hier na anderhalf uur invaart, op groot scherm de nederlaag van Oranje mee te maken. Helaas pindakaas. Genoeg reden dus om ons (met een groot gehesen Nederlandse vlag) de volgende ochtend zo snel mogelijk uit de voeten te maken (en dus wéér een anderhalf uur durende invaart tot zee te trotzeren). En op naar een paar dagen eenzaamheid in de bush!

En die vonden we, in de naam van het eiland Fango (met zo'n rondje boven de a, maar die kan ik op het toetsenboard niet vinden). We meerde aan pontificaal tegen een 15 meter uit het water rijzende rots, waar ooit in de glorieuze jaren van de Zweedse mariene (die heden ten dage in zijn geheel is opgeheven) de torpedo boten van de toenmalige koning Gustav VI afmeerden. Omhoogklimmen was onmogelijk, dus de enige manier om eraf te komen, was met het bijbootje. Op dit -en naastgelegen- eiland(jes) hebben wij: gewandeld, geklommen, gegeten, gevist, gevaren, gedronken nog een keer gedronken dan weer gegeten en meestal daarna nog één keertje gedronken, totdat we genoeg eenzaamheid hadden ervaren en we op zaterdag weer besloten te vertrekken. De prachtige tocht naar Arkosund lag ons in het verschiet, dwars door de Zweedse scherenkust (argipelago), baanden wij ons een weg naar een klein plaatse in de buurt van het grotere Norrköping, waar ook een reddingspost was gevestigd, zodat Hans weer lekker zijn favoriete bezigheid kon uitoefenen: overdrijven! Maar erg leuk was het wel om alle schepen van de Zweedse reddingsmaatschappij eens grondig te bezichtigen, met tekst en uitleg in het redelijk goede engels van de kapitein van deze drie boten tellende vloot. Weer behoorlijk wezen netwerken als we dat zo mogen noemen. Hans wilde zo graag een vlaggetje van hun reddingsmaatschappij, is dit gelukt? Nou nee, maar wel weet Hans hen zover te krijgen om voor ons verder op onze reis (twee dagen later) zo'n 2000 (!!!) liter duty-free gasolie te bezorgen, een mooi resultaat behaald door onze stoere captain Hans. Okay, dit was gelukt, dus we konden meteen de volgende ochtend weg. Het is Zondag en ik weet natuurlijk als de beste dat het 4 Juli is, hetgeen betekend: de finale van het EK voetbal. Al is Nederland uitgeschakeld een duel eerder, het nu torenhoog favoriete Portugal zal het nog wel waar moeten maken tegen de verassing van dit toernooi, de feta etende Grieken. Dus wij steven af op Trosa, het klink mediteraans, maar dat was het niet, om hier in een leuk cafeetje, onder een warme deken (heel normaal op de Zweedse terrasjes), de feta eters van de Portugezen te zien winnen, echt bizar! (Voor degene die niets van het bovenstaande begrepen, maak je niet druk, het ging over voetbal). Afijn, tijd om te bunkeren, want die 2000 liter wachtte op ons in Södertälje een klein buitenstadje van Stockholm. Hier kwamen wij maandag middag na een wilde toch over de open zee (heen en weer en heen en weer en heen en weer….. etc.) aan.Erg aardige mensen hielpen ons en de rekening wordt opgestuurd, maar het plaatsje was de moeite niet waard.

Afijn, op dan maar naar Mariefred, een dorpje waar Hetty graag een kasteel wil bezichtigen. Eerst lijkt er geen plek, maar dan worden wij via de marifoon geroepen door een stoomschip (die met passagiers elke dag op en neer vaart naar Stockholm) aan een privé steiger. Deze kapitein is zo onder de indruk van de Bernard van Leer (zoals eigenlijk iedereen hier in Zweden), dat hij ons toestaat aan deze steiger te komen liggen. We bekijken uitvoerig hun schip, en zij het onze. Als wij in hun keuken komen (die ook deels door stoom wordt bediend, en het er dus stikheet is), komt er een wilde Thaise kok naar ons toe: "Thai food… good good… you want… Thai food…?" ondanks dat wij net de lunch ophadden konden wij dit uiteraard niet weigeren en voordat we met onze ogen konden knipperen zaten wij aan de Thai food, erg vriendelijk allemaal. De volgende dag vroeg op en het kasteel bezichtigen, het is een mooi kasteel met meer dan 70 openbare kamers, vol met prachtige plafonds, schilderijen, bedstee's, ridderzalen en zelfs een prachtig theater.

Erg mooi dus allemaal, maar het weer is ook erg mooi, dus Hans en ik proberen Hetty een beetje op te jutten, want we zouden een fietstocht gaan maken. Ook dit was erg lekker, we hebben zo'n 4 uur gefietst (ong. 40 km), door bossen, over heuvels, langs snelwegen en door koolzaadvelden. Tegen half zeven waren we weer op de boot en stak Hans de BBQ aan, het was nog steeds prachtig weer en we hebben tot 1.00h buiten gezeten (het was immers nog steeds licht, helemaal donker wordt het niet en om 03.30h is het alweer helemaal licht buiten). Nou en nu is het donderdag (de 8e) en zijn we net een kleine twee uur onderweg naar Stockholm, we zullen hier tegen drie uur, half vier aankomen en blijven tot zondag ochtend. Dan ga ik van boord en varen Hans en Hetty verder, ik heb dan afgesproken met een paar vriendinnetjes uit Amsterdam om zondag en maandag samen in Stockholm door te brengen en dinsdag keer ik weer huiswaarts. Voor zover mijn bijdrage aan de reis van H&H, genoeg geluld voor nu en groetjes van Hans en Hetty en uiteraard ook van mij… Tim…!